Twijfel

Op zoek naar mooie metaforen voor mijn presentatie/verdediging stootte ik deze week op een hele mooie spreuk van Olaf Hoenson “Twijfel is een fantastische lijm. Je komt er nooit door van je plaats”.

Als je wel durft te kiezen kom je van je plaats.....soms op plaatsen waar je liever niet wilt zijn. Deze ervaring had ik gisteren toen ik in het centrum van Utrecht mijn TomTom niet begreep. Hoezo over 150 meter naar rechts? Daar is helemaal geen straat? Over 50 meter wel. Ik twijfelde, heel even want mijn intuïtie gaf aan dat ik daar niet ‘mocht’ komen.....toch ben ik rechts af gegaan en wat reed het daar lekker, helemaal geen auto’s! Het verkeerslicht zag er wel wat vreemd uit, leek erg op de Eindhovense verkeerslichten voor bussen. Geweldig, ik was op het busbanencircuit van de stad Utrecht beland en stond even later midden op een kruising voor alleen bussen te wachten en te hopen dat de detectielussen mijn Duitse bolide zouden zien/voelen. Zeker 15 bussen passeerden mij en de gezichten van de chauffeurs spraken boekdelen. In de verte zag ik een wat kleinere bus met het logo van mijn werkgever, liever een leuk gesprek met een collega dan nog langer op de busbaan rijden. Helaas, ze verdwenen door het donker oranje verkeerslicht en ik besloot ‘braaf’ te stoppen. Gelukkig kon ik weer een ‘normale’ straat inrijden en aansluiten in de lange rij auto’s.....toch wel fijn die busbanen!

Als je twijfelt kom je dus niet van je plek en mis je kansen op nieuwe evaringen/ontmoetingen.

Een tijdje terug had ik een gesprek met een vrouw die niet twijfelde.....zij bleef bij haar partner omdat ze ervan overtuigd was dat haar geluk, de grote liefde, pas in een volgend leven zou komen. Haar man was ten gevolge van een ongeluk in persoonlijkheid veranderd (hersenbeschadiging) en in de relatie ontbrak al jaren warmte en liefde. Ze had zich gestort op dingen en mensen in het hier en nu die haar wel energie en warmte gaven maar diep van binnen voelde ik bij haar het enorme gemis. Enigszins verbaasd maar ook aangedaan door haar overtuiging heeft mij haar verhaal nog lang bezig gehouden. Het geloof in iets kan je helpen voorruit te komen maar hopen op je geluk in een volgend leven is wel heel ver weg. En wat als het dan niet komt?

Het gezamenlijk opgebouwde financiële fundament (huis, materiële welstand) durven velen niet op te geven voor iets wat er nog niet is. Mensen twijfelen als de balans niet kan worden opgemaakt....als men dus niet kan overzien wat een keuze op termijn oplevert. Op zich logisch want zekerheid en veiligheid behoren tot de basisbehoeften van de mens, net als eten en drinken. Maar wat als er een LevensTomTom bestond die aangeeft 'u moet hier afslaan'? 
Zouden er dan meer mensen over de busbaan rijden?