Bonjour

Toen ik in 1991 voor het eerst in Frankrijk kwam voelde ik meteen de connectie met dit land en kwam er een soort oerinstinct naar boven dat ik daar thuis hoorde. Frankrijk is 'laissez-faire', ik ben 'laissez-faire'. Ongeveer een jaar geleden heb ik huizen in Duitsland bekeken want qua taal zou het een stuk makkelijker voor mij zijn, daarnaast liggen daar mijn roots. Ondanks dat een van de objecten een schitterende ligging had, bleef mijn gevoel mij ingeven dat mijn toekomst elders ligt.

Ruim een week geleden heb ik in Frankrijk het koopcontract (het voornemen) ondertekend en ben ik aansluitend met de huidige eigenaren naar het huis gereden en hebben wij gezamenlijk heerlijk twee uur in de zon op het terras gezeten en gekletst. De communicatie ging zeer soepel omdat de verkopers uit Duitsland komen. Het huis had ik op een Franse site gevonden maar toen de makelaar bij de eerste bezichtiging de luiken open deed en aan de voordeur een bord 'Willkommen' hing, gaf mij dit een fijn gevoel. De verkoper is ook een grote natuurliefhebber en hij kon mij in detail vertellen welke vogels, slangen, vlinders en andere dieren rondom het huis te vinden zijn. Hij had het huis in 2010 gekocht omdat hij voor een deel dezelfde droom had als ik......had....want sinds een jaar zit hij in een rolstoel.

Tussen het huis en de waterpartij loopt een wandelpad (openbare zandweg) en net nadat de verkopers hadden verteld dat in al die jaren dat zij er zijn geweest amper iemand voorbij is gekomen, klinkt er vanuit het pad naast/onder ons 'bonjour en passeert een Franse wandelaar mijn toekomstig huis.