Verwachtingen

Elke dag opnieuw zitten wij vol van verwachtingen; ons leven zit er echt helemaal vol mee. Als je deelneemt in het verkeer verwachten wij automatisch dat anderen zich houden aan de regels; doen ze dat niet levert dit vaak frustraties of ergernissen op. Van een voorwerp met een rugleuning en poten eronder verwachten wij doorgaans dat het een stoel is en dat wij er dus op kunnen gaan zitten. We hebben kleine verwachtingen en grote verwachtingen en regelmatig gaan verwachtingen niet over autorijden of een voorwerp om op te gaan zitten maar over wat wij van mensen verwachten. Wat we denken, weten, vermoeden wat anderen zullen gaan doen en wat zij dan toch niet doen. Vaak eindigt een verwachting in een teleurstelling. Waarom hebben wij eigenlijk verwachtingen en waarom van anderen? Toch een apart verschijnsel die verwachtingen!

15 jaar geleden zei een toenmalige collega tegen mij dat je nooit dat terug mag verwachten wat je zelf geeft. Als je iets geeft dan vanuit je hart omdat je graag wilt geven. Ik vond dit een hele waardevolle wijsheid en nam mij voor hier iets mee te doen. Heel veel verwachtingen die ik van anderen had, heb ik losgelaten; eerlijkheid gebied mij te zeggen meestal pas nadat ik teleurgesteld was. Langzaam leerde ik om ook aan de voorkant geen verwachtingen te hebben; doordat ik soms helemaal blanco in dingen stap/mensen ontmoet, levert mij het meer energie op. 

Maar, soms blijf ik toch dingen verwachten, soms hoop ik op een stukje geven van anderen. Ik herinner mij nog een gesprek welk ik met een moeder had wier zoon ook de diagnose PDD-NOS had en hoe vervelend zij het vond dat haar zoon nog nooit op een verjaardagsfeestje was uitgenodigd. Ik voelde met haar mee omdat mijn oudste zoon ook maar zelden werd (en wordt) uitgenodigd. Haar zoon mocht op het feestje van mijn zoon komen en het kind was super blij. Hij genoot in volle teugen van de partij en de pret die de kinderen samen hadden. Toch was ik enigszins verbaasd dat dezelfde moeder mij maanden later toen haar zoon jarig was vertelde, dat hij niet van feestjes hield en hij geen behoefte had aan een eigen kinderfeestje.

Hoge verwachtingen kunnen teleurstellingen veroorzaken en de vraag is wie die teleurstelling eigenlijk veroorzaakt? Wij zijn heel snel geneigd de oorzaak buiten onszelf en dus bij de ander neer te leggen. Een kennis is getrouwd met een man met zeer sterke narcistische trekken; al jaren twijfelt zij over de relatie en al jaren constateert zij dat zij veel aandacht tekort komt. Toch verwacht zij na een dag werken dat hij bij thuiskomst geïnteresseerd naar haar werkdag vraagt. Als wij weten dat een bepaalde persoon anders is waarom blijven wij dan verwachtingen houden in plaats van diegene te accepteren zoals hij/zij is? Heel vervelend als er dingen van je verwacht worden die je niet kunt waarmaken.......ik heb het zelf meegemaakt dat er dingen van mij verwacht werden die ik niet kon en deels ook niet wilde waarmaken. Ik heb dit vaak bespreekbaar gemaakt maar het drong nooit echt tot de ontvanger door. Ik heb mij in diverse bochten gewrongen om naast werken, kinderen en alle andere verplichtingen, tijd vrij te maken voor diegene terwijl het nooit genoeg was. Datgene wat ik te geven had werd niet geaccepteerd of als positief ervaren; datgene wat ik niet kon geven werd op de weegschaal gelegd. Op een dag ontving ik een email met punten die tegenvielen en door alle frustraties en teleurstellingen heeft diegene het contact met mij verbroken. In het begin was ik hierover geschokt maar door zwart op wit te lezen dat alleen je minpunten als mens tellen was voor mij ook aanleiding te accepteren dat er geen contact meer is en dat diegene nooit zal waarderen wat ik wel te bieden/geven heb.

Verwachtingen, ze laten ons hart soms sneller kloppen maar de kunst is juist om alleen maar verwachtingsvol te zijn en van alles te genieten zoals het komt en van datgene wat anderen te geven hebben!