Surprise

Op mijn verhaal over loslaten heb ik hele mooie reacties mogen ontvangen waarvoor ik zeer dankbaar ben. Niets is mooiers dan stukjes levensverhalen ‘cadeau’ te krijgen.
Helaas heb ik de oplossing voor loslaten nog niet gevonden want anders zou ik al gedeeltelijk in Frankrijk wonen......waarmee ik wil aangeven dat diegenen die in een proces van loslaten zitten of daarover twijfelen niet alleen zijn. 

Mijn dochter moest deze week ook loslaten. Na heel veel inspanning had zij van een grote ballon en papier maché een hele mooie olifant gemaakt met grote oren en een grappige slurf. De olifant was zo echt en zo mooi geworden dat ze hem eigenlijk niet meer weg wilde geven. Grappig dat je van een ballon, wat kranten en lijm iets kunt creëren en dat je hersenen zich even later hieraan gaan hechten (deze signalen afgeven).
Kinderen hebben minder meegemaakt dan volwassenen en zijn in bepaald gedrag nog puur omdat ze gebeurtenissen niet of minder onbewust kunnen koppelen. Ondanks dat ik zoiets had van ‘het is maar een ballon’ zag mijn dochter alleen de olifant waarvoor ze heel veel moeite had gedaan en was zij oprecht verdrietig dat ze van hem afscheid moest gaan nemen. Het was ook heel vertederend te zien dat je als kind nog dit soort ‘zorgen’ hebt. 

Uiteindelijk is de olifant van eigenaar gewisseld en had mijn dochter weer plek voor iets nieuws en dat nieuwe kwam heel snel want helemaal blij kwam ze thuis met een geknutselde pony.....de essentie van loslaten: je ruilt een olifant voor een pony!

Surprisetijd is elk jaar weer een hele drukke tijd. Gezellig samen knutselen en je kinderen motiveren voor iemand anders iets moois te maken heeft ook z’n charme. Nu zal niet elke ouder zich geroepen voelen actief mee te gaan knutselen maar een toeziend oog erop na houden in het belang van een klas/groepsproces is m.i. toch het minste wat je kunt doen. 
Elk jaar levert een surprise naast blije kinderen ook enkele verdrietige en teleurgestelde kinderen op. Mijn autistische zoon kwam twee jaar terug ook huilend uit school omdat het kind wat hem getrokken had geen surprise had gemaakt. Nu vindt hij zelf iets verzinnen en knutselen ook een onmogelijke opgave maar SAMEN komen wij er altijd wel. Het verdriet en onbegrip was echter groot en ook dit jaar had een andere jongen wat tranen moeten laten omdat een ander kind geen aandacht aan de surprise had besteed. Blijkbaar is er thuis geen tijd en aandacht voor. Erg jammer want de primaire gedachte achter surprises, achter het sinterklaas- en kerstverhaal is toch aandacht voor iemand anders hebben, iets goeds doen voor iemand anders, moeite doen voor iemand anders, naastenliefde, iemand verrassen......surprise, surprise!