Skinner

Ruim drie jaar geleden, tijdens het eerste jaar van mijn opleiding, heb ik voor het eerst van Burrhus Skinner, psycholoog en grondlegger van het behaviorisme gehoord. Hij had onderzoek gedaan naar operante coditionering waarbij werd aangetoond dat het betreffende testdier een verband legde tussen een bepaalde situatie en een bepaald gedrag als gevolg van de gunstige of ongunstige consequenties die dat gedrag in die situatie heeft. Gedrag dat wordt aangeleerd en in stand wordt gehouden door de consequenties van dat gedrag, werd door Skinner operante conditionering genoemd.

Sinds de komst van Wanda ruim twee weken geleden (zie mijn blog) heb ik vaak aan Skinner moeten denken. Wanda heeft namelijk bepaald aangeleerd gedrag waar ik minder blij mee ben.....zo vindt ze het heerlijk languit op mijn bank te liggen. Gezien het feit dat Wanda zich in de rui bevindt leek mijn bankstel, ondanks deken, meer op Wanda dan de grijze tweezits die ik had. Gelukkig leert Wanda erg snel en zit ik weer op mijn bank en Wanda op een heerlijk kussen. 

Wat de auto betreft is Wanda minder leergierig. Met geen mogelijkheid springt Wanda in de achterbak van mijn auto; ook met heerlijk ruikende snoepjes doet ze het kunstje niet. Ik moet Wanda min of meer in de auto tillen en dat is een hele opgave aangezien Wanda nogal wat weegt.
Eerst dacht ik dat Wanda niet gewend was om auto te rijden, ze kijkt mij namelijk vragend aan van 'wat wil je toch van mij' maar niets bleek minder waar. Een paar dagen terug vernam ik van een kennis dat Wanda altijd voorin op de bijrijder stoel mocht zitten en dat menigeen die de auto zag rijden zich weleens afvroeg wie er achter het stuur zat....Wanda of haar vorig baasje. 
Het is dus niet de auto maar de plaats waar het bij Wanda om gaat.

Over vier maanden gaat ze mee naar Frankrijk en dat betekent dat Wanda bij het geluid van het pakken/horen van de autosleutels al in de achterbak moet kunnen springen. Een tip van Skinner zou zeer welkom zijn!