Drie weken terug werd mijn laatste bericht over Ritalin gedeeld op facebook en de reacties en berichten die ik heb ontvangen waren overweldigend! Veel moeders in soortgelijke situaties die worstelden met het dilemma wel of geen medicatie en die wilden weten welke invloed voeding op bepaald gedrag kan hebben; hierover zal in een volgend bericht uitvoerig terugkomen. Mijn autist vindt het zeer moeilijk om zonder aansturing huiswerk te maken. Nog moeilijker wordt het als er een beroep wordt gedaan op zijn creatieve geest....of te wel als hij zelf iets moet verzinnen. De opdracht van school was een levenslijn te maken; als hint werd de eigen geboorte en de geboorte van andere gezinsleden gegeven. Andere gebeurtenissen die indruk hadden gemaakt moesten op de tijdlijn vermeld en versierd worden. Omdat het op school niet zo goed lukte kreeg mijn zoon de opdracht mee naar huis. Een levenslijn getekend op meerdere vellen papier met slechts 4 gebeurtenissen: zijn geboorte, de geboorte van zijn zus en zijn broer EN..........de aanschaf van de laptop! Daar sta je dan met alle herinneringen van de afgelopen jaren, de leuke vakanties en het proberen leuke en gezellige activiteiten te ondernemen.....verdrongen door een laptop.....gelukkig kon hij wat later nog een gebeurtenis aan zijn tijdlijn toevoegen, namelijk de komst van het 'game' Minecraft :-) .
1 Comment
"Wie niet in de maat loop krijgt ritalin" of "Iedereen heeft tegenwoordig ADHD" of "Kinderen verdienen duidelijkheid, aandacht en respect in plaats van het liefdeloze bedwelmen van hun geest".....allemaal letterlijke uitspraken met een stigmatiserend karakter waardoor de lezer/ontvanger een bepaalde denkrichting wordt 'opgestuurd'. Het gaat over het gebruik van ritalin bij kinderen. Ritalin is in volksmond het woord voor methylfenidaat. Veel mensen blijken een tekort aan dopamine te hebben. Dopamine is een neurotransmitter die voor de overdracht van impulsen en/of signalen tussen zenuwcellen zorgt. Methylfenidaat heeft een verhogende werking op de hoeveelheid beschikbare dopamine en deze stof stimuleert het meest de remmende of inhiberende neuronen van het centrale zenuwstelsel; eigenlijk is ritalin/methylfenidaat een soort rembekrachtiger. In alle media aandacht die het gebruik van ritalin krijgt, onderstreep ik de zorg dat er teveel kinderen ritalin slikken en ook dat er te weinig bekend is over de lange termijn effecten c.q. bijwerkingen. Niet alle zichtbare symptomen van hyperactiviteit, verminderde aandacht, langere reactietijd, impulscontrole, fijne motorische coördinatie, waarneming & geheugen, leerprestaties etc. hoeven te duiden op een diagnose waarbij het gebruik van ritalin noodzakelijk is. Ik ben ervan overtuigd dat met een gezonde voeding een leefstijl veel symptomen zullen verminderen. Van diverse ouders heb ik verhalen gehoord waarbij leerkrachten bij mindere prestaties aangaven dat het gebruik van ritalin uitkomst zou bieden. Huisartsen zouden wat mij betreft wat strenger mogen zijn bij het uitschrijven van een recept; veelal volgen zij adviezen van anderen op terwijl er onvoldoende onderzoek naar een diagnose is verricht; van dat laatste ben ik zelf een paar keer getuige geweest. Echter zijn er ook veel kinderen (en volwassenen) gebaat bij het gebruik van dit medicijn. Het grote voorbeeld is mijn oudste zoon die naar het voortgezet speciaal onderwijs gaat. Volgens zijn cognitieve capaciteiten zou hij met gemak VWO aankunnen; echter door zijn prikkelgevoeligheid en gedrag bleef het zonder medicatie de vraag of hij überhaupt een diploma zou kunnen halen. Aan het begin van het schooljaar was hij ingedeeld in de structuurklas, 12 kinderen op 1 leerkracht; hij slikte geen medicatie. Al snel werd duidelijk dat de structuurklas voor teveel afleiding zorgde en mijn zoon moest met veel verdriet verhuizen naar de specialcareklas; een klas met maximaal 8 kinderen op 1 leerkracht en schotten tussen de tafels. Een paar weken later loog het eerste rapport er niet om, heel veel onvoldoendes omdat hij simpelweg op alles reageerde, dus te vaak afgeleid was en de proefwerken niet of maar gedeeltelijk maakte. Als je teveel onvoldoendes hebt moet je van school en heel veel smaken heb je in het speciale onderwijs niet.....meer als specialcare is er NIET; concreet zou dit betekend hebben dat hij naar het VMBO had gemoeten. In december is hij gestart met ritalin (een langwerkende vorm) en de rembekrachtiger doet goed zijn werk. Bijna alle onvoldoendes zijn voldoendes geworden en de dreiging van school te moeten wisselen is nagenoeg verdwenen. Hij kan weer taakgerichter werken en laat zich niet door elke zucht, regendruppel, opmerking, gekraak van een stoel etc. afleiden. Dankzij medicatie kan mijn hoogbegaafde zoon waarschijnlijk een diploma op zijn niveau halen. Een ieder die denkt dat ritalin maar flauwekul is, wil ik vragen een bezoek te brengen aan het speciale onderwijs voor autisme (ASS) of speciale onderwijs voor kinderen met omgangs/gedragsproblemen. Alle kinderen die daar naar school gaan zijn zeer speciaal, ieder op zijn/haar manier en het zijn (bijna) allemaal kinderen die NIET in het reguliere onderwijs, zoals het nu is ingericht, mee zouden kunnen....ook niet MET ritalin.
Als journalisten of anderen die over dit onderwerp schrijven eerst deze scholen zouden bezoeken, dan zouden zinnen als "Het drogeren van kinderen met ritalin is het stelen van kindertijd ten behoeve van het gemak van volwassenen" tot de verleden tijd behoren en bestond er een reële kans dat er een goed artikel, welk alle kanten belicht, over het gebruik van ritalin geschreven zou worden! Vorige week kwam ik na een lange werkdag letterlijk binnen gevallen. Gymrugzakken, boekentassen, jassen en heel veel schoenen lagen opeengestapeld bij de deur; de piramide van cheops was er niets bij. Over de keukentafel zal ik niet al te veel uitweiden; de oude tafel van 1 meter 80 heb ik in november ingeruild voor een tafel van 2 meter 40 en sindsdien moet ik nog meer moeite doen om aan deze tafel te kunnen eten. In plaats van één kant worden nu beide uiteinden gebruikt om spullen neer te leggen en te stapelen.
Mijn oudste zoon (autistisch) was vorige week extreem boos op mij omdat ik voor zijn verjaardag twee kleine verrassingscadeau's had gekocht en hij liever (meer) geld wilde. Ik wist zeker dat hij er blij mee zou zijn, maar omdat hij zich niet kon indenken dat ik iets leuks had verzonnen, kreeg ik een scheldpartij over mij heen. Nu ben ik al heel wat gewend maar zijn boosheid raakte mij toch. Een dag later pakte hij lachend de cadeau's uit en was hij super blij met mijn verrassing.....ik had die dag twee boeken ontvangen en ik twijfelde geen seconde welk boek ik als eerste zou gaan lezen. Blijkbaar moet ik heel veel geluk hebben! Als afsluiting van 2014 en voor een bewust begin van 2015 deel ik hierbij een college van Prof. Dr. Erik Scherder omdat hij als geen ander de materie neuropsycholgogie (werking van het brein) op een leuke manier kan uitleggen. In onderstaand filmpje legt hij uit wat stress is, hoe diverse functies in het brein (samen)werken en wat je eraan kunt doen om stress tegen te gaan. Voor 2015 veel beweging, empathie, goede muziek en voldoende slaap gewenst!
Iedereen die hier regelmatig komt lezen wens ik hele fijne kerstdagen en een gezond, goed en positief 2015! 2014 was een zeer boeiend en leerzaam jaar waarin ik erg leuke dingen beleefd heb, mooie levensverhalen in ontvangst heb mogen nemen (waarover ik zeker nog zal schrijven) en interessante mensen ontmoet heb. Natuurlijk waren er in 2014 ook minder leuke dingen, zo moest ik twee maanden terug afscheid nemen van een dierbaar familielid. Het positieve aan dit afscheid was dat ik lieve mensen heb ontmoet en wij gemeenschappelijk over oude gebeurtenissen/herinneringen konden praten/lachen. Ook ben ik door het overlijden van dit familielid in het bezit gekomen van een lithografie van een bijzonder dier die nu in mijn woonkamer hangt en waar ik blij van wordt. 2015 zal voor mij een jaar van keuzes maken worden. Binnenkort start de laatste module van mijn leergang psychologie. Een ding weet ik zeker, ik wil blijven leren/ontwikkelen!
Maar hoe, wat en waar weet ik nog niet. Een paar weken terug had ik een interessant gesprek met een collega over de toekomst en het realiseren van dromen en viel het mij op dat diegene alleen maar redenen noemde waarom de gedroomde verandering (nog) niet kon. Op weg naar huis dacht ik nog een tijdje over het gesprek na. Ik had mijzelf namelijk herkend; ik noem namelijk ook regelmatig redenen op waarom iets (nog) niet kan. 2015 wordt voor mij dus een jaar waarin alle redenen worden doorgestreept en ik mijzelf uitdaag ze te vervangen door mogelijkheden! Na contact met de makelaar bleek dat mijn droomhuis in Frankrijk is verkocht; enerzijds vond ik deze boodschap heel jammer want het huis leek te voldoen aan al mijn wensen, anderzijds moest het zo zijn omdat ik voorlopig nog geen tijd heb in oude muren te bikken, rottend hout en eeuwenoude rooksporen te verwijderen. Mijn energie moet ik nog even steken in andere zaken. Dat laatste werd de afgelopen weken wel duidelijk na gesprekken op school inzake het schooladvies van mijn dochter en de informatie uitwisseling omtrent de IQ-kloof van mijn jongste zoon. Ieder kind is uniek, het beste uit elk kind halen en zodoende ruimte en ondersteuning bieden voor het ontwikkelen van individuele talenten......toch? Drie gesprekken op de basisschool die tot verbazing, slapeloze nachten en boosheid hebben geleid. Zoals ik in mijn vorig bericht al schreef was ik na negen jaar basisonderwijs al heel wat gewend maar dat mijn zorgen rondom pesten, aangedragen vragen en verzoek om inzage in het leerlingendossier volledig genegeerd zouden worden NIET. Als een warm bad voelde het gesprek dagen later op school van mijn oudste zoon die op het speciaal voortgezet onderwijs zit. De inhoud van het gesprek was minder maar tegenover mij zaten twee leerkrachten die in alles wat ze zeiden lieten blijken dat ze mijn zoon een leuke knul vonden en er alles aan deden zodat onderwijs ook voor hem een succes zou worden. De 'liefde' voor het vak leerkracht straalde er vanaf en ik dacht 'zo kan het dus ook'. Voor al mijn kinderen zal het de komende maanden een spannende tijd worden met verwachte en misschien onverwachte veranderingen en/of teleurstellingen. De eventuele teleurstellingen probeer ik zoveel mogelijk te beperken door de verwachtingen die ze hebben bij te stellen; ik 'neem' ze mee in de gedachtewereld van ieders leerkrachten. Mijn dochter mag eerlijk weten dat haar huidige twee leerkrachten die haar sinds dit schooljaar in de klas hebben en ander beeld van haar hebben dan alle leerkrachten de jaren ervoor en dat op basis van hun observatie een ander (veel lager) schooladvies wordt afgegeven. Pech voor haar dat het schooladvies met ingang van 1 januari 2015 leidend/bindend wordt!
Na negen jaar basisonderwijs (en nog twee jaar te gaan) heb ik geleerd op mijn gevoel af te gaan en een eigen koers te gaan varen. De meeste leerkrachten, zo goed ze het ook bedoelen, dweilen met de kraan open en zijn beperkt in het bieden van oplossingen. 'Go with the flow' is het in de praktijk. Jaren terug heb ik mijn oudste zoon op zijn IQ laten onderzoeken; omdat deze test mij heel veel inzage gaf heb ik later al mijn 3 kinderen uitgebreid (opnieuw) laten onderzoeken. De ene verrassing na de andere werd zichtbaar. Mijn dochter scoorde jarenlang laag wat bepaalde taalonderdelen betrof; ze kwam thuis met dictees en spellingoefeningen waarbij mij de verkeerde schrijfwijze van bepaalde klank/lettergroepen opviel. Diverse keren heb ik aangegeven dat mijn dochter wellicht een vorm van dyslexie zou hebben en diverse keren is door de leerkracht aangegeven dat dit niet het geval is. Op de vooravond van het voortgezet onderwijs blijkt het tegendeel nu waar. Mijn jongste zoon heeft altijd al moeite gehad met het verwerken van informatie. Oost-ïndisch doof leek hij vaak....het ene oor in en het andere oor weer uit....hij onthield maar zelden wat ik had gezegd of uitgelegd. Daarnaast is het een kind van spanning en avontuur en wil hij graag uitgedaagd worden. Thuis zie ik een lief en sociaal kind wat urenlang alleen kan spelen. Op school, in een klas met 32 kinderen, zien de leerkrachten een ander kind: sociaal onhandig, grote concentratieproblemen en bij vlagen erg druk. Omdat zijn oudste broer een diagnose heeft, lag de term ADHD al bijna op de tong. Een uitgebreid onderzoek bracht onlangs iets heel anders aan het licht, namelijk een groot (> 30) verschil (kloof) tussen zijn verbaal en performaal IQ. Hij scoort gemiddeld op verbaal en hoogbegaafd op performaal wat wil zeggen dat hij veel moeite heeft om taal te verwerken; hij is een beelddenker. Op internet is veel informatie over de IQ Kloof of v/p kloof te vinden, de kenmerken die kinderen vertonen lijken vaak/veel op ADHD omdat ze tegen frustraties aanlopen. Zonder een uitgebreide test was ik hier niet achtergekomen en had mijn jongste zoon wellicht de 'stempel' ADHD gekregen. Een uitgebreid onderzoek kost ongeveer 1000 Euro indien dit niet een 2e lijns (gespecialiseerde GGZ) verwijzing via de huisarts betreft. Persoonlijk ben ik van mening dat ieder kind in groep 7 en/of 8 een uitgebreid psychologisch/capaciteiten onderzoek zou moeten ondergaan welk als hulpmiddel voor een schoolkeuze kan dienen. Een uitgebreid onderzoek kan snel geregeld worden als je het bedrag eraan kunt uitgeven waarbij het wel zoeken is WIE je de test laat doen. Mijn ervaring na diverse onderzoeken is dat er meer uit een test gehaald wordt (hogere score) bij een spontane, vrolijke en enthousiaste onderzoeker/psycholoog (blijkbaar is er toch een vorm van overdracht). Indien je het geld niet hebt maar je wel ziet dat je kind tegen het e.e.a. aanloopt, vraag dan een 2e lijns verwijzing via de huisarts aan. Zelf ben ik zeer te spreken over de GGZ! Mocht je vragen hebben, neem dan gerust contact met mij op of plaats een reactie onder dit bericht zodat ook anderen mee kunnen lezen/leren.
Deze parel in de Dordogne heb ik onlangs gevonden, waarschijnlijk net te laat want er zijn al onderhandelingen bezig met een andere partij. Een geweldige plek die aan alle voorwaarden voldoet, veel mogelijkheden heeft en niet op instorten staat.
Deze week trok een burn-out dossier mijn aandacht en mijn gedachten dwaalden af naar deze plek in de Dordogne en de aanwezige mogelijkheden voor deze doelgroep. Wie weet welke veranderingen de komende weken/maanden gaat brengen. Toen ik twee jaar geleden aan mijn studie psychologie begon was een van de eerste dingen die ik moest leren de werking van het geheugen. Met name met de naamgeving van de verschillende onderdelen van het lange termijngeheugen had ik soms moeite....het semantische geheugen als onderdeel van het declaratief geheugen. Mijn oudste zoon heeft hier absoluut geen last van; hij heeft een bijzonder goed ontwikkeld declaratief geheugen waar ik enigszins jaloers op ben.
Een paar weken terug vroeg hij mij of hij met iemand uit Engeland mocht 'skypen' waarmee hij aan het 'gamen' was. Ik was wel benieuwd hoe dat gesprek zou verlopen dus het mocht van mij. Ik viel bijna van de bank af toen ik hoorde hoe goed mijn zoon Engels sprak. Een half uur lang heeft hij Engels gepraat en alle werkwoorden en verschillende tijden werden goed vervoegd. Hij kijkt heel graag naar filmpjes op youtube waar in het Engels uitleg over zijn 'game' wordt gegeven....dat dit zulke impact zou hebben had ik niet verwacht. Ik zou willen dat ik deze gave had wat de Franse taal betreft! Ondertussen is het nieuwe schooljaar begonnen en heeft het 2 weken en 3 dagen geduurd voordat er weer een nieuwe chauffeur aan de deur stond en de (enkele) reistijd is veranderd in bijna anderhalf uur. Misschien moet ik via Facebook ook maar een 'challenge' opstarten voor een donatie voor het vervoer van kinderen en ouderen met een zorgbehoefte......ijswater over het hoofd hebben wij al gehad....waarmee zou de mens nog meer te prikkelen zijn? Voor ideeën houd ik mij graag aanbevolen! Toen ik deze tekst las moest ik onmiddellijk aan mijn jongste zoon denken....elke dag vraag ik hem hoe het op school is geweest en elke dag krijg ik als antwoord: "saai". Hij was ongeveer twee jaar oud toen hij zijn fietsje met zijwieltjes op het klimrek mee naar boven had gesjouwd en op de glijbaan klaar had gezet om eraf te rijden.....dus ja, ik begrijp wel dat hij de wereld om zich heen regelmatig als saai ervaart.
|
NIEUWSRegelmatig zal dit blog bijgewerkt worden met nieuwsfeiten rondom mijn plannen, opvoeding, gedragstherapieën, coaching, autisme, natuur, burn-out, perfectionisme, talenten, lichaam, geest, voeding, beweging, angsten, persoonlijke kracht, spiegelen, innerlijke rust, balans, stress, blinde vlek, belemmeringen, ontspanning, ervaringen rondom mijn kinderen en nog veel meer....... Archives
February 2019
Categories
All
|