Praten is zilver, zwijgen is goud

Een gezegde met een waardevolle boodschap. Ik was nog behoorlijk jong toen ik heb ervaren dat bepaalde dingen die tegen mij gezegd werden enorm pijn deden; toen al heb ik mij voorgenomen om eerst na te gaan hoe ik zelf benaderd zou willen worden alvorens iets te verkondigen.

Heerlijk uitgerust ben ik teruggekomen van vakantie. De stek in Bayeren was perfect, de kinderen hebben zich de hele dag met andere kinderen vermaakt en ik had de kans om eindelijk na twee jaar weer ‘normale’ boeken te lezen. Mijn dochter van bijna 11 had vanaf dag één vriendschap gesloten met een ander meisje die ook twee weken op de boerderij verbleef. De klik was enorm en ze leken wat gedrag betreft ook heel erg op elkaar. Deze vriendschap had mijn dochter hard nodig want de dag voor vertrek kwam zij met de mededeling dat ze haar paardenverzameling van Schleich niet mee op vakantie wilde nemen en dat ze ook geen paarden van Schleich meer wilde verzamelen. De boodschap kwam heel raar op mij over aangezien ze de week ervoor nog heel blij was toen ze van haar oma een paard cadeau had gekregen. Heel langzaam en met veel verdriet kwam de aap uit de mouw.....de meisjes uit haar vriendengroep/klas hadden aangegeven dat ze mijn dochter te kinderachtig vonden omdat ze nog met paarden speelde. In het kader van je moet alles kunnen zeggen heeft een meisje, die mijn dochter tot haar beste vriendinnen rekende, haar dit op een niet zo leuke manier verteld.

Als moeder doet dit heel erg pijn en zou je geneigd zijn je dochter van deze vriendschap af te raden, als coach sta je op afstand en bekijk je van bovenaf het probleem en kom je samen tot een oplossing. De laatste rol heb ik aangenomen en in een gezamenlijk gesprek over ‘maar alles kunnen zeggen’ en ‘leuke hobby’s die je energie geven’ heeft mijn dochter later besloten haar doos met paarden toch mee op vakantie te nemen.....geen verkeerde keuze als je naar een paarden/ponyboerderij in Duitsland gaat waar Schleich een begrip is en een groot deel van de vakantiegasten meisjes van 7 tot 12/13 jaar zijn! Wat heeft ze heerlijk met de andere meisjes en haar paarden gespeeld! Energie en bevestiging die ze nodig heeft om het laatste jaar op de basisschool door te komen want het zal voor haar niet makkelijk worden. Haar beste vriendin heeft haar een paar maanden geleden losgelaten en mijn dochter heeft daar veel verdriet van en dan met name vanwege de wijze waarop dingen gezegd zijn. Ik begrijp dat als je 11 jaar oud bent, je nog vrij egocentrisch in het leven staat en je minder of geen rekening houdt met de gevoelens van anderen. Wel probeer ik mijn dochter te leren dat je alles mag en kunt denken maar dat je heel goed na moet denken wat je zegt en hoe je een boodschap overbrengt.

Blijkbaar heerst er bij veel kinderen op de basisschool de overtuiging dat je maar alles moet kunnen zeggen. Anderhalf jaar terug is mijn jongste zoon van basisschool gewisseld en toen ik hem de eerste schooldag van school ophaalde kwam een meisje naar hem toe die tegen mijn zoon, terwijl ik naast hem stond, zei: ‘ik hoop niet dat je oudere stomme broer ook naar deze school komt’. Haar vader stond erbij en probeerde haar te stoppen maar het enige wat zij riep was ‘jullie zeggen zelf dat je alles moet kunnen zeggen’. Ik dacht alleen ‘wat ben ik blij dat dit niet mijn dochter is.....praten is zilver, zwijgen is goud’!