Het blijft zoeken

Mijn zoektochten waarover ik in mijn vorige blog schreef hebben deels vruchten afgeworpen en deels ben ik nog zoekende. Na diverse afspraken met makelaars in verschillende landen ben ik er nog niet uit in welk land ik mij zou willen settelen. De objecten die ik heb bekeken hadden allemaal potentie en over een object heb ik lang getwijfeld omdat het een super mooie ligging had. Echter had het teveel gebouwen die ‘opgeknapt’ moesten worden. En zo blijken termen als ‘opknappen’ en ‘klussen’ vage begrippen te zijn die voor een potentiële koper aantrekkelijker klinken dan ‘saneren’. Ook heb ik de afgelopen maanden geleerd er vooral op te letten wat door de makelaar NIET vermeld wordt. Na een lange dag rijden naar/door Frankrijk kwam ik erachter dat de niet genoemde septic tank (soort riolering) er ook niet was. Wel kreeg je als nieuwe eigenaar de verplichting deze binnen 2 jaar na aankoop object aan te (laten) leggen. Aan het idee dat ik de eerste twee jaar een groot deel van mijn vakantiedagen onder de pannen zou zijn kon ik nog enigszins wennen, aan het feit dat een deel van de tuin anno 2016 nog riolering is (de afvoerpijpen van de WC’s, keuken en bijkeuken liepen zo de tuin in) echter niet. 

De zoektocht naar ‘passend’ vervolgonderwijs voor mijn jongste zoon is nog in volle gang. Na veel duwen en trekken is er budget toegekend om extra begeleiding rondom dit vraagstuk in te zetten. Echter, veel keuze in scholen is er niet en voor een toelating naar het speciale onderwijs hebben de toelatingscommissies de Berlijnse Muur herbouwd. Pas als je als kind op het reguliere vervolgonderwijs helemaal vastloopt (lees, je dus niet meer naar school kunt en/of gaat en beschadigingen hebt opgelopen) is er eventueel instroom mogelijk. Ik schreef er al eerder over (Ieder kind is uniek) maar desondanks blijf ik me opnieuw verbazen over het feit dat je als ouder geen of weinig inspraak hebt in dit proces. Bij vlagen voel ik me machteloos omdat ik afhankelijk ben van anderen…..anderen die beslissingen nemen waarbij minder naar de specifieke behoeften van het kind wordt gekeken maar naar regels en betaalbaarheid.

Sinds 1 juli jl. heb ik een ‘nieuwe’ zoektocht namelijk nog gezonder eten (ik eet al geruime tijd geen vlees meer) door alleen nog maar levensmiddelen te kopen/gebruiken zonder toegevoegde suiker(s). Ook deze zoektocht verloopt niet helemaal naar wens maar daarover zal ik in mijn volgend blog meer schrijven.