​Soms heb je van de weken die lijken alsof je een rit in een loopingbaan maakt. Je stapt in en bent eigenlijk nog bezig goed in de stoel te gaan zitten als de rit al begint en die rit gaat sneller en harder dan verwacht en invloed om de richting te bepalen ontbreekt.  

​De rit begon afgelopen maandag toen de deurbel ging en de chauffeuse mij meedeelde dat ze op het punt stond mijn oudste zoon niet meer mee te nemen omdat hij zich in de taxibus niet gedraagt. Ik luisterde naar haar verhaal en begreep haar volledig.
Het punt is gekomen dat men oudste ziet als een jong volwassene waarbij zijn ODD-gedrag niet meer wordt geaccepteerd. Net voor de herfstvakantie begon een deel van de rit al toen de leerkracht van oudste (Speciaal Onderwijs) mij het signaal gaf dat als hij geen ander gedrag laat zien de komende maanden, ze hem niet laten doorstromen naar de bovenbouw en hij van school moet wisselen.
Het complexe of ook wel eenvoudige hierbij is dat het bij oudste niet een kwestie van niet-willen is maar van niet-kunnen. Hij kan het NIET. In de taxibus en op school wordt hij ‘gedwongen’ zich aan regels en opdrachten te houden die niet bij hem passen; hij wordt als het ware overvraagt en uit zich daardoor heftig middels vloeken en schelden.
Eigenlijk zou het heel eenvoudig kunnen zijn, namelijk hem in een nog kleinere setting te onderwijzen in alleen de exacte vakken. Helaas bestaat de complexiteit eruit dat er geen maatwerk in deze vorm mogelijk is.

​De rit was pas halverwege toen mijn dochter aangeslagen thuis kwam omdat ze, zoals de leerkracht het zelf noemt een ‘terror-SO’ heeft gehad waardoor een paar dagen voor het einde van de rapportperiode haar ruim voldoende voor Nederlands naar een onvoldoende is gekelderd. Een terror-SO is onder grote tijdsdruk (2 ½ minuten) de tijden in 15 zinnen goed vervoegen en omdat mijn dochter dyslexie heeft, kreeg zij 30 seconden extra. Oftewel 180 seconden voor 15 zinnen, dat is 12 seconden per zin om te lezen, te analyseren en het werkwoord in de juiste vervoeging op te schrijven.
Onmiddellijk moest ik aan onderstaande tekening denken die precies weergeeft hoe het onderwijs helaas werkt.

De rit is nog niet ten einde want ook al rijden de karretjes van de loopingbaan over een vaste rails zo ga ik toch proberen er wat extra bochten in te maken!